Schuldakkoord VS: een kameel
Je hebt de bekende uitspraak “a camel is a horse designed by committee”. Naar
analogie hiervan kan je zeggen dat de ‘deal’ die Obama heeft gemaakt om de
V.S. maar niet te hoeven laten defaulten een kameel is.

Niet blij
De
president is er niet blij mee (“Now, is this the deal I would have
preferred? No. I believe that we could have made the tough choices required
— on entitlement reform and tax reform — right now, rather than through a
special congressional committee process.”

Niet overtuigd
De
Republikeinen zijn nog niet overtuigd (“Debt deal’s prospects in House
uncertain – In a late night conference call with his caucus, John Boehner,
the Republican speaker, emphasised the extent of the concessions his party
had been able to wring out of the US president and assured his members that
any attempts to raise taxes had effectively been “shut down “Remember how
this all started: the White House demanded a ‘clean’ debt limit hike with no
spending cuts and reforms attached. We stuck together and frankly made them
give up on that,” Mr Boehner said. “
And in doing this, we’ve stopped a job-killing national default that none of
us wanted.”
The task Mr Boehner faces now will be different than the narrative that played
out last week, when he struggled to quell a rebellion in his own party and
barely managed to pass his proposal to increase US borrowing authority. The
measure finally passed in a 218-to-210 vote on party lines, but was
immediately killed in the Senate. This time around, the Ohio congressman
faces an even greater number of defections among rank-and-file Republicans
who are ideologically opposed to an increase in the debt ceiling and have no
intention of supporting any measure that Democrats in the Senate have signed
off on.”)
En
de toelichting is economisch zwak en puur politiek : De deal “Removes
the cloud of uncertainty over our economy at this critical time, by ensuring
that no one will be able to use the threat of the nation’s first default
now, or in only a few months, for political gain.”

Bezwijken voor chantage
Het is natuurlijk te belachelijk voor woorden dat deze toelichting bestaat:
waarom heeft Obama het toegestaan dat die Republikeinen, onder druk van die
extremistische subgroep de ‘Tea party’, als ware mafiosi het land in
gijzeling namen? De deal is bezwijken voor bedreiging en afpersing, ‘Sanctioning
Blackmail’ in de woorden van econoom Mark Thoma, een ‘Catastrophe
on multiple levels’volgens econoom Paul Krugman.
Die laatste wijst ook nog eens fijntjes naar de eerdere
uitspraken van Obama die in december de verhoging van het
schuldenplafond er niet doordrukte, zelfs terwijl toen al even duidelijk was
dat er met de Republikeinen niet te onderhandelen viel.”THE PRESIDENT: Look,
here’s my expectation — and I’ll take John Boehner at his word — that
nobody, Democrat or Republican, is willing to see the full faith and credit
of the United States government collapse, that that would not be a good
thing to happen.”
Deze misvatting lijkt me politiek onvergeeflijk. Maar wellicht komt hij er
mee weg, want de media er is sinds de Bush regering niet sterker geworden.
Er wordt niet snel gezegd dat iemand echt ongelijk heeft, of liegt. Daarvoor
moet je wat meer uitgesproken blogs hebben zoals Politifact.

En rond het schuldenplafond is de sfeer ongeveer als op een kinderpartijtje:
Jantje R. en Pietje D. maken ruzie over een taart. Jantje wil de taart
helemaal voor zichzelf en Pietje wil eerlijk delen (ieder de helft). Papa O.
lost het conflict op: Jantje krijgt ¾ en Pietje ¼ van de taart – een goed
compromis, want (1+ ½ ) / 2 is de middenweg voor Jantje en (0+ ½) / 2 is de
middenweg voor Pietje. Dat krijg je als je belachelijke aannames zoals die
van Jantje niet onmiddelijk als onredelijk afkeurt.

Jacob Jurg is verbonden aan AFS en
verantwoordelijk voor nieuws en research.

Volg de markten op Z24 Beurs

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl